Marktleiderschap bevestigd door debuut van staal

Bekaert

De kans is groot dat de banden van uw auto staal bevatten dat afkomstig is van Bekaert. Een kwart van de radiaalbanden in de wereld is versterkt met staalkoord uit een van de fabrieken van de staaldraadproducent. Daarmee is de Belgische beursgenoteerde onderneming op dat domein wereldwijd marktleider. En met de overname begin vorig jaar van de staalkoorddivisie van Pirelli stijgt dat marktaandeel met nog eens 4 procent.

Pirelli was een van de laatste volledig geïntegreerde bandenmakers die nog zelf zijn eigen staalkoord produceerde. Maar die aanpak was stilaan uitgegroeid tot een competitief nadeel. Andere grote bandenfabrikanten – zoals Goodyear en Bridgestone – hadden sinds 2000 geleidelijk aan hun staalkoordproductie uitbesteed aan grote spelers die de staaldraad goedkoper konden verwerken en investeerden in voortdurende innovatie. Michelin volgde deze strategie voor het bevoorraden van expansie-investeringen in bandenproductie.

Bruno Humblet, Chief Financial Officer (CFO) van Bekaert : ‘Door de geïntegreerde aanpak kwam het groeiplan van Pirelli in gevaar. Want telkens als ze ergens een nieuwe bandenfabriek oprichtten, moest er meteen ook een nieuwe staalkoordfabriek worden gebouwd. Je ziet onmiddellijk dat die aanpak niet efficiënt is, ontzettend duur is en vooral heel veel kapitaal opslorpt’.

Niet verwonderlijk dus dat de Italianen besloten om hun staalkoorddivisie in de etalage te zetten. Die beslissing trok meteen de aandacht van de Belgische staaldraadproducent.

Bruno Humblet : ‘We waren geïnteresseerd en klaar om een internationale speler te kopen zodra de kans zich voordeed. Dat is een logische stap om onze positie nog te versterken, want we zijn de enige staalkoordproducent die fabrieken heeft in alle delen van de wereld. Pirelli mikt bovendien op klanten uit het hogere marktsegment, waar innovatie ontzettend belangrijk is. Dat zijn precies de klanten binnen onze focus.’

Roemenië

Pirelli’s staalkoorddivisie en Bekaert mochten dan wel logische partners zijn, dat betekent nog niet dat de overnamegesprekken van een leien dakje verliepen. Niet alleen moest er een overeenkomst worden bereikt over de verkoop van de Pirelli-afdeling, er moest ook worden onderhandeld met de Italianen over een langetermijncontract voor de afname van staalkoord. ‘Dat maakte de overname er niet eenvoudiger op. Want zonder staalkoord kan Pirelli geen banden maken. En omdat ze dat tot dusver helemaal zelf produceerden, kunnen ze ook niet van vandaag op morgen ergens anders gaan shoppen’, zegt Humblet. Daarom werd er een leveringsovereenkomst voor tien jaar gesloten met de Italiaanse bandenreus.

Met de overname kreeg Bekaert er in één klap vijf fabrieken bij, in Italië, Roemenië, Turkije, China en Brazilië.  Alleen in Roemenië was de Belgische staaldraadproducent nog niet actief. Bovendien ziet Bekaert door de overname de geconsolideerde omzet stijgen met ongeveer 300 miljoen euro.

Converteerbare obligaties

Om de overname te financieren, besliste Bekaert om voor het eerst in zijn geschiedenis converteerbare obligaties uit te geven. Dat zijn obligaties waarbij de belegger er op de eindvervaldag voor kan kiezen om de nominale waarde te laten uitbetalen in aandelen, afhankelijk van de evolutie van de aandelenkoers tussen uitgifte en vervaldag. Als de aandelenkoers tijdens de looptijd van de obligatie sterk stijgt, kunnen de obligatiebeleggers daarvan nog een graantje meepikken.

Bruno Humblet : ‘Dat was voor ons helemaal nieuw, omdat we vroeger op de financiële markt vooral kapitaal ophaalden via de uitgifte van gewone obligaties op de retailmarkt. Maar stilaan was het moment gekomen om onze schuldenportefeuille te diversifiëren. Het is niet alleen genoeg om een goed evenwicht te vinden tussen bank- en marktfinanciering. Er zijn zoveel verschillende producten, dat ook de schulden via de financiële markten voldoende divers moeten zijn’.

Bovendien is het goedkoper om via converteerbare obligaties geld op te halen.

Roland Hauzeur, Head of Equity Capital Markets bij BNP Paribas Fortis : ‘De converteerbare obligatie is geen gratis cadeau aan de investeerder. De aandelenoptie heeft een waarde, waardoor de emittent een lagere coupon kan betalen dan wanneer hij een gewone obligatie zou uitgeven.’

Bruno Humblet : ‘Door de uitgifte van de converteerbare obligaties zijn we ook voor het eerst naar institutionele beleggers gestapt. Dat zij ons nu kennen, kan weer nieuwe financieringsmogelijkheden bieden’.

Aan enthousiasme was er bij de institutionele beleggers alvast geen gebrek. Uiteindelijk werd via de converteerbare obligaties in amper een paar uur tijd 300 miljoen euro opgehaald.

Verwatering

Aan de uitgifte van een converteerbare obligatie zijn ook nadelen verbonden. Want als de aandelenkoers sterk stijgt, zullen de obligatiehouders kiezen voor een uitbetaling in aandelen. Dat kan betekenen dat Bekaert nieuwe aandelen moet uitgeven, waardoor aandeelhouders aankijken tegen een verwatering van hun eigen aandelen.

Bruno Humblet : ‘Er zijn natuurlijk manieren om ons daartegen te beschermen. We hebben meteen een inkoopprogramma van eigen aandelen gestart. Als het nodig is, kunnen we die aandelen gebruiken om uit te keren aan de obligatiehouders en zo de uitgifte van nieuwe aandelen tot een minimum te beperken of zelfs helemaal te vermijden.

We zijn actief over de hele wereld, waardoor we heel vaak samenwerken met lokale banken. Toch hebben we ook nood aan een grote speler die ons op de hoogte houdt van nieuwe trends en producten, veranderingen in de wetgeving en de impact daarvan op financiële producten. Je hebt geen bankier nodig als alles goed gaat en je geen geld nodig hebt. Maar op de momenten die er echt toe doen, moet de bankier een steun en toeverlaat zijn.’

Bron: Tijd Connect.